Ο Ασημάκης,ο Νικόλας, ο Βασίλης, και η Ελένη,που όλοι μαζί ήταν ο Ντορής ο Γαιδουράκος. Ο Ντορής έφτιαξε ένα παιχνίδι, κουράστηκε για μας, μας ανέχτηκε για μήνες. Και το κυριότερο, έφτιαξε μια παρέα. Το δίκτυο υπήρχε! Είχε σφυρηλατηθεί μέσα στους καρναβαλικούς χειμώνες. Έφερε κοντά ανθρώπους, έτοιμους από καιρό, και όλοι μπήκαμε στα σπίτια όλων, τραγουδήσαμε, παίξαμε, τσαλακωθήκαμε, και μετά από αυτό ήταν σαν να τους ξέραμε όλους, χρόνια. Ο Ντορής ο Γαιδουράκος γέμισε τις μέρες μας με ποίηση, με κατασκευές, με παιχνίδια, με φωτογραφία, με διαγωνισμό τραγουδιού Gaidarovision και άντε να βρεις σε ποιά πόρτα ήταν γραμμένο το «Βανέσσα, σ´αγαπώ». Χωρίς να ξεμυτίσουμε από το σπίτι μας! Και εκτεθήκαμε και δείξαμε τα παιδιά μας σε άγνωστους μέχρι λίγο πριν. Δεν πειράζει. Ήταν φίλοι φίλων και αυτό αρκούσε.
Αφορούσε αναγκαστικά λίγους. Κρίμα! Αφορά ίσως λίγους και τώρα που το περιγράφω. Αλλά θέλω να το πω, γιατί αυτό που ζήσαμε ήταν ένα διαμάντι στη ζωή μας. Δεν ήταν καρναβαλικό αλλά συγχρόνως πόσο καρναβαλικό ήταν και πόσο το χρωστάμε στο καρναβάλι! Ποτέ δε θα ξεχάσω, στη προσπάθειά μου να ανταποκριθώ στην πρόσκληση - πρόκληση να φωτογραφηθούμε αναπαριστώντας το Κούρεμα του Γύζη, εμένα να κυνηγάω την κόρη μου να της κόψω τα μαλλιά, για να τα σκορπίσω στο πάτωμα ώστε να είναι τέλεια η αναπαράσταση του κουρέματος. Ποτέ δεν πίστευε ότι θα το έκανα!!! Το έκανα! Ούτε αυτή θα το ξεχάσει! Αυτό κάνει το καρναβάλι για μας! Μας προετοιμάζει για να μπορούμε να ζούμε στιγμές σαν και αυτές, και φτιάχνει αναμνήσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου