Μεγάλες προσδοκίες ή δεν ελπίζω τίποτα;
Whatever the answer, έφτασε η ώρα που θα το ανακαλύψουμε;
Ακόμα περιμένουμε να ακούσουμε πότε θα γίνουν οι συναντήσεις Δήμου και Πληρωμάτων.Οι προγραμματισμένες μέσα στο καλοκαίρι που δεν έγιναν…..
Και είναι Σεπτέμβριος ήδη.
Το σίγουρο για μένα είναι ότι τα πληρώματα έχουν φτάσει στα όριά τους και απ´ότι φαίνεται ο Δήμος δεν κάνει αυτή την κίνηση με την οποία θα υπερβεί τον εαυτό του και θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Αποσπασματικές κινήσεις, προχειροδουλειά στις συναντήσεις και ακυρωμένες άλλες είναι το μόνο που είχε να προσφέρει ο Δήμος μέχρι στιγμής. Και κανένας προγραμματισμός.
Γιατί μπορεί καρναβάλι να έχουμε αλλά τι καρναβάλι θέλουμε;
Αυτή είναι η ερώτηση που οφείλει να κυριαρχεί. Και το δυναμικό είναι έτοιμο και διατεθειμένο να δώσει την απάντηση και να συμβάλλει στην διαμόρφωση του καρναβαλιού!
Πρέπει οι πάντες να καταλάβουν ότι είναι η ώρα της δουλειάς, διότι ένα καρναβάλι χωρίς τους ανθρώπους του, αυτούς που έχουν ξοδέψει άπειρες ώρες σκέψης και δουλειάς γι αυτό, είναι μισό καρναβάλι. Και κάτι λιγότερο από μισό. Είναι καρναβάλι κοντόφθαλμο, χωρίς όραμα και χωρίς προοπτική. Είναι ένα καρναβάλι στον αυτόματο πιλότο όπως είχε κάποτε ειπωθεί, μόνο που ο αυτόματος δεν πάει πια, δεν αρκεί, κινδυνεύει να το ρίξει το αεροπλάνο.
Και τα πληρώματα αυτή τη στιγμή έχουν περισσότερες απαντήσεις στα χέρια τους από το Δήμο. Τρικυμία εν κρανίω από το Δήμο δεν επιτρέπεται!
Καθυστερήσεις, λύσεις τελευταίας στιγμής, άγνοια ή και διαστρέβλωση της πραγματικότητας δεν επιτρέπονται, είναι ασυγχώρητες από όλους και ειδικά από το Δήμο που είναι ο διοργανωτής αλλά και ο θεματοφύλακας του καρναβαλιού και ο απολύτως υπεύθυνος τελικά για οτιδήποτε συμβαίνει. Το λέω και το ξαναλέω, έχει την απόλυτη ευθύνη για όσα συμβαίνουν και για όσα θα συμβαίνουν, γιατί απλώς την έχει!
Δικαιολογίες όπως, έχουμε δουλειά και δεν προλαβαίνουμε, δεν πείθουν και ενισχύουν την ήδη εμπεδωμένη από τα πληρώματα άποψη, ότι το Καρναβάλι για κάποιους είναι πάρεργο ή πεδίο εφαρμογής κομματικών ιδεολογιών.
Γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να φτάσουμε σύντομα και στο
Δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος.
Και ο νοών νοείτω!
Χριστίνα Σκαρπέτα
