Μα τι μυαλό κουβαλάνε αυτοί οι Πατρινοί;

Photo credits: Spiros Papatheodorou

 Είναι φορές που αναρωτιέμαι τις τελευταίες μέρες, μα είμαστε με τα καλά μας εδώ στη Πάτρα, όπου ακόμα και οι ευχές για το νέο έτος είναι καρναβαλικές;

Τι είναι αυτό που κάνει τους Πατρινούς, την ώρα που ο κόσμος γύρω τους συγκλονίζεται, η κοινωνία όλη καταρρέει, άνθρωποι χάνονται, περιουσίες καταστρέφονται, οικογένειες πεινάνε, άνθρωποι βουλιάζουν στην κατάθλιψη, όνειρα γκρεμίζονται, προσδοκίες διαψεύδονται, αυτοί εκεί, να ονειρεύονται καρναβάλι;

Γιατί, όταν τίποτα δε γίνεται στον κόσμο όλο, οι ρομαντικοί,

οι γραφικοί, οι επιπόλαιοι, οι περιθωριακοί, τα γαϊδούρια οι πατρινοί να θέλουν, να λαχταρούν να βγουν στους δρόμους, με κίνδυνο ακόμα και για τη δική τους υγεία;

Μόνο που εμείς δεν υπερασπιζόμαστε τη διασκέδασή μας τη ρηχή, όπως πολλοί νομίζουν. Υπερασπιζόμαστε τη πόλη μας και την ιστορία της, αλλά και κάτι τόσο βαθιά ριζωμένο σε εμάς που δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του ανθρώπου στην ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης, έστω για όσο κρατάει το καρναβάλι, την υγιή αντίδραση και την ανάταση αμέσως μετά, και την επιστροφή ενός αναγεννημένου ανθρώπου, έτοιμου να αντιμετωπίσει την σκληρή πραγματικότητα.

Γιατί εμείς το καρναβάλι το κουβαλάμε μέσα μας ως δώρο, ως μυστικό, μύστες μιας τελετουργίας ακατανόητης, παράλογης, παράτολμης, ίσως και ανόητης για τους άλλους. Γιατί το καρναβάλι για μας είναι ένας κόσμος φωτεινός, μυσταγωγία, μια ιερή πομπή με την οποία μας τίμησε η πόλη και την τιμούμε κι εμείς.

Γιατί η καρναβαλική υπέρβαση, η μεταμφίεση, η συμμετοχή, το πλησίασμα στον άλλο, το μοίρασμα του καρναβαλικού εαυτού, είναι λέξεις οικείες για εμάς και καθημερινότητα. 

Γιατί ακόμα και τα έκτροπα, ο διονυσιασμός, η σάτιρα, είναι λέξεις βαθιά ριζωμένες στην Ελλάδα και στην ψυχή του Έλληνα από την αρχαιότητα αλλά συγχρόνως και τόσο ξένες σε μια κοινωνία πολιτικής ορθότητας που δεν αντέχει τίποτα που να ξεφεύγει από τα όρια που κάποιοι έχουν αποφασίσει να θέσουν. 

Και έτσι φτάσαμε να μην αντέχει το καρναβάλι μια χώρα που δεν αντέχει πια ούτε μια σατιρική θεατρική παράσταση. 

Και οι προβολείς της δημοσιότητας θα αρχίσουν σε λίγο να στρέφονται στο Πατρινό Καρναβάλι και μια κοινωνία σε κατάσταση σχιζοφρένειας και παραφροσύνης λόγω της πανδημίας, θα απαιτήσει να στερηθεί η πόλη αυτό που αιώνες τώρα είναι δικό της. 

Αλλά κι εμείς, σε πείσμα των τρελών καιρών θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε καρναβάλι, γιατί για εμάς το καρναβάλι είναι η ίδια η εκδήλωση της ζωής.

Γιατί εδώ στην Πάτρα μας λείπει το εμείς με τον τρόπο των Πατρινών.

Χριστίνα Σκαρπέτα